Dziś opowiem Wam historię, która zainspirowała mnie do refleksji nad rolą trenera w naszym życiu. Zaczęło się to wszystko od przypadkowej rozmowy o filmach, w której wspomniano o kultowym „Rocky”. Wiecie, ten moment, kiedy Rocky Balboa biega po schodach i krzyczy z radości? To zawsze mnie motywowało do działania. Jako dzieciak, filmy z Sylvestrem Stallone były dla mnie czymś więcej niż tylko rozrywką, były inspiracją do pracy nad sobą.   Pamiętam, jak pierwszy raz obejrzałem „Rocky”. Byłem zafascynowany nie tylko jego siłą fizyczną, ale przede wszystkim jego relacją z trenerem. Trener, choć surowy, był niesamowicie wspierający i motywujący. To on pokazywał Rockiemu, jak pokonywać swoje słabości i jak walczyć do końca. Bez niego Rocky nigdy nie osiągnąłby swojego celu. Ta relacja mistrz-uczeń była dla mnie czymś wyjątkowym i zacząłem dostrzegać jej analogie w życiu codziennym.   W życiu duchowym, tak jak w sporcie, również potrzebujemy trenera. Nie mówię tutaj o kimś, kto będzie za nas podejmował decyzje, ale o kimś, kto będzie nas inspirował i wspierał. Ktoś, kto pokaże nam nasze mocne i słabe strony, pomoże zrozumieć pewne sytuacje i wskaże właściwą drogę. Takim trenerem może być duchowy przewodnik, ale równie dobrze może to być dobra książka, święty, którym się inspirujemy, czy nawet sam Chrystus.   Znalezienie dobrego trenera nie jest łatwe, ale warto włożyć w to wysiłek. Pamiętajcie, trener to tylko człowiek. Nie oczekujmy od niego perfekcji, ale wsparcia i zrozumienia. W pewnym momencie sami staniemy się trenerami dla innych. Nasze doświadczenia, nasze błędy i sukcesy będą inspiracją dla kolejnych pokoleń. To naturalny proces dojrzewania i przekazywania mądrości.   Na koniec chciałbym Was zachęcić do poszukiwania swojego trenera, nie zrażajcie się trudnościami. Pokonujcie swoje słabości i idźcie naprzód. Każdy z nas ma w sobie coś z Rocky’ego – wystarczy tylko w to uwierzyć i znaleźć kogoś, kto pomoże nam to odkryć.