„Jan Paweł II zwracał uwagę na to, że przekazy medialne wpływają na proces kształtowania sumienia, moralnej wrażliwości, tworzą obraz świata i człowieka, lansują autorytety, ale mogą także wypaczać rzeczywistość, ukazywać karykaturalny obraz wiary, Kościoła i przedstawiać fałszywą wizję dobra i zła, religii, a nawet ludzkości” – mówił prof. Grzegorz Łęcicki podczas spotkania z cyklu „Wokół myśli Jana Pawła II”.

Dla młodych nauczanie Jana Pawła jest nieoczywiste

„Proszę państwa, tematem naszego spotkania jest nauczanie Jana Pawła II o mediach – rozpoczął prof. Grzegorz Łęcicki. Rozumiemy wszyscy, że przedstawienie doktryny medialnej świętego Jana Pawła II to może być spokojnie temat wykładu monograficznego na pół roku. Więc proszę przyjąć taki wariant, że to co ja powiem, to jest raczej taka wielka synteza i takie ziarno do ewentualnego rozszerzenia i pogłębienia. Niektóre rzeczy pewnie dla naszego pokolenia są oczywiste, dla młodych już nie, bo my żyliśmy w świetle pontyfikatu Jana Pawła II. Ci co mieli szczęście go spotkać jeszcze jako Karola Wojtyłę tak, jak mnie się to przydarzyło, to wiedzą, jak to wszystko wyglądało, ale ta przeszłość pontyfikatu Jana Pawła II odchodzi coraz bardziej w przeszłość i dla młodego pokolenia już jest coraz bardziej nieznana. Dlatego te rzeczy, które my wiemy, czasem warto też młodym przypomnieć. Proszę się więc nie dziwić, że ja będę mówił też o rzeczach dla nas jakby znanych, ale tak na wszelki wypadek, żebyśmy sobie je uporządkowali i przypomnieli”.

Papież z Polski

„Pamiętacie państwo ten poniedziałek 16 października 1978 roku, kiedy media obwieściły ten sensacyjny wybór Karola Wojtyły, metropolity krakowskiego na papieża. Ten wybór stał się niewątpliwie największą sensacją XX wieku. Po raz pierwszy w historii papieżem został Słowianin, Polak. Od 455 lat na tronie Piotrowej miał zasiąść nie Włoch. Co więcej, hierarcha, którego kardynałowie wybrali, był jak na hierarchę dosyć młody. Miał dopiero 58 lat. Nic więc dziwnego, że chciano poznać jego biografię i z tych relacji medialnych wyłania się obraz niezwykłej osobowości”.

Wielki człowiek

„Ja to przeczytam w skrócie, ale państwo rozumiecie, że bogactwo tych 58 lat, ten przedziwny dla świata życiorys, rzeczywiście składał się z nieprawdopodobnych dla świata zachodniego przede wszystkim doświadczeń. Mianowicie Jan Paweł II urodzony i wychowany w patriotycznej rodzinie wojskowej w wolnej Polsce, naznaczony w dzieciństwie cierpieniem z powodu śmierci matki, potem brata lekarza. Miłośnik literatury i sztuki aktorskiej, student najstarszej polskiej uczelni, czyli Uniwersytetu Jagiellońskiego. Podczas okupacji osierocony przez ojca, w konspiracji, robotnik, który odkrył swe powołanie i w podziemiu studiował oraz przygotowywał się do kapłaństwa. Kleryk, który znał koszmar wojny i bez zbrodni widział zniewolenie Polski przez totalitaryzm hitlerowski, a następnie władzę komunistyczną podporządkowaną Związkowi Sowieckiego. Następnie ksiądz studiujący w Rzymie, charyzmatyczny duszpasterz o bogatym doświadczeniu posługiwania w rozmaitych środowiskach, turysta, sportowiec, uczony erudyta, poliglota, nauczyciel, wychowawca, poeta, aktor, dramaturg, publicysta, biskup, uczestnik II soboru watykańskiego, wreszcie metropolita krakowski, świadek wielkiego jubileuszu milenium chrztu Polski, zmagania komunistycznego państwa z Kościołem, lojalny współpracownik prymasa Wyszyńskiego, wielki czciciel, jak i on, Matki Bożej. Imię, które przybrał, „Jan Paweł II” jednoznacznie wskazywało, że będzie kontynuatorem przebojowej myśli swoich poprzedników, Jana XXIII i Pawła VI. Przypominam, że dziennikarze, którzy natychmiast przybyli do Polski z całego świata, byli zdumieni nie tylko tymi wspomnieniami osób, które znały Jana Pawła II jako kardynała Wojtyłę, ale tym, że w księgarniach nie można było kupić żadnej jego książki. To świadczyło o tym, jaka jest sytuacja Kościoła w Polsce Ludowej i w państwie totalitarnym”.

Zobacz więcej: