Prośmy błogosławionego Ignacego, abyśmy podziwiając jego wyjątkowe oddanie, zaangażowanie i dzieła, które po stu latach wzbudzają wielki zachwyt, my poprzez nasze życie, posługę i powołanie byli tymi, którzy chronią to, co otrzymujemy od Boga, aby się to w nas rozwijało, abyśmy potrafili być opiekunami tych darów i stróżami Bożej świętości w nas i w innych – mówił bp Marek Solarczyk w homilii w dniu wspomnienia bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego.

Tajemnica Bożego życia

„Z potrzeby serca, z wrażliwości wiary stajemy dzisiaj tutaj – zaczął bp Marek Solarczyk –w naszym kościele katedralnym, w tej świątyni, która przez lata była miejscem posługiwania księdza Ignacego Kłopotowskiego, obecnie patrona tej świątyni, w której znajdują się relikwie jego serca. Bóg objawia się nam i udziela mocy swojego życia, abyśmy potrafili rozwinąć i przemienić się w blasku Jego świętości. To co Pan Bóg ofiarowuje nam w swoim Słowie, daje wielką okazję, byśmy spróbowali spojrzeć na nasze życie, na naszą wiarę. Kiedy uświadamiamy sobie, że to Jezus, Syn Boży stanął na świecie pośród ludzi, dotykamy tajemnicy Bożego życia. Święty Mateusz zapisał to w taki prosty sposób: Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski, nauczał w tamtejszych synagogach, głosił ewangelię o królestwie i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości”.

Świadectwo życia bł. ks. Ignacego

„Oto Syn Boży staje pośród ludzi i ofiarowuje im to, co jest tajemnicą samego Boga. Ofiarowuje im to, co my jako ludzie przy naszych słabościach i ułomnościach nazywamy życiem Boga, świętością Boga, łaską Boga. Bóg chce być opiekunem, odnowić to wszystko, co jest darem Jego miłości. Aby, jak to powiedziała kiedyś jedna z mojej wychowanek, wszystko było na swoim miejscu. Kiedy w takim świetle spojrzymy na to Boże Słowo, kiedy uświadomimy sobie to przechodzenie Jezusa, to nauczanie, to głoszenie królestwa, to dotykamy tajemnic naszego życia, ale również i świadectwa życia i świętości błogosławionego ks. Ignacego, bo uświadamiamy sobie, że wpisane jest to wszystko w wielkie bogactwo jego ducha”.

Przykład bł. ks. Ignacego

„Co zrobić, aby nic nie zasłaniało tego, co Boże? Co potrzeba, aby to jeszcze bardziej wydobyć? Refleksje, które dzisiaj do nas docierają, zmuszają każdego z nas do tego, abyśmy rozważając tajemnicę ukazaną przez błogosławionego Ignacego, sami zapragnęli być ludźmi świętymi. Kiedy przywołujemy ten obraz, aby było wszystko na swoim miejscu, to również odwołując się do posługi księdza Ignacego, widzimy to, co było jego ogromną troską. Dbał on o to wszystko, co oddziałuje na rozum, na to, co sprawia, że człowiek kształtuje swój charakter, rozwija się w swojej dojrzałości. W to całe przeogromne jego dzieło wpisane jest tak wiele różnych form wydawniczych, związanych z pracą i z czasopismami, i z wieloma publikacjami. O to ta wielka troska, aby człowiek w odkrywaniu świata, w kształtowaniu go potrafił patrzeć oczyma Boga”.

Co mówi do nas Bóg?

„Biorąc pod uwagę posługę duchową i moralną księdza Ignacego, dostrzegając, że chciał być również wsparciem dla tych, których doświadczenia życiowe wprowadziły niejednokrotnie w wielki zamęt nieporządek, którzy byli ubodzy, biedni, głodni, bezdomni, możemy sami zrozumieć, co powinniśmy czynić. Kiedy rozważamy i kiedy przyjmujemy również to słowo z dzisiejszej Ewangelii, w którym Chrystus mówi o tym, jak wielu było nękanych i porzuconych jak owce bez pasterza, każdy z nas w cichości swojego serca może odczytać, co mówi do niego Bóg. Kiedy słyszymy słowa świętego Pawła z dzisiejszego pierwszego czytania, słowa do ucznia Tymoteusza, w których Apostoł Narodów mówi o tym, aby to, co otrzymał, przyjął, rozpalił i rozwinął w sobie, otrzymujemy inspirację, aby żyć w mocy Ducha”.

Opracowane na podstawie homilii bpa Marka Solarczyka wygłoszonej w dniu wspomnienia bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego, 8 września 2020 roku.

Zobacz więcej: