„Pan Bóg nie daje nam jednej, gotowej recepty, w tym sensie, że w jednym zdaniu mogę zrozumieć wszystko. Podsuwa nam małe prawdy i trzeba z tego zbudować całość w naszym życiu. Zwracam na to uwagę, ponieważ codziennie będziecie słuchać Słowa Bożego, będą konferencje, będzie także rozmowa prowadzona między wami. Będziecie się dzielić własnymi przeżyciami, troskami, wątpliwościami, radościami. Tam także jest zawarte pouczenie. Trzeba mieć serce otwarte, serce uspokojone, żeby wszystkie te, powiedziałbym małe, ale ważne kryształy zbierać potem w jeden wielki, cenny diament” – mówił bp Romuald Kamiński. XXXIX Praska Pielgrzymka Piesza Pomocników Maryi Matki Kościoła wyruszyła na Jasną Górę. Pątnicy rozpoczęli swą drogę z Konkatedry na Kamionku. Porannej Mszy Świętej przewodniczył biskup Romuald Kamiński. Pasterz diecezji warszawsko-praskiej prosił pielgrzymów o otwarte serca na pielgrzymiej drodze. Z kościoła wyruszyło 114 pątników. To jedyna pielgrzymka piesza z Warszawy, która dotrze na Jasną Górę na uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej. Hasłem tegorocznej pielgrzymki są słowa „Błogosławiony Prymas Wyszyński naszym duchowym ojcem”.

Pycha nas degeneruje

„Pan Bóg nie daje nam jednej, gotowej recepty, w tym sensie, że w jednym zdaniu mogę zrozumieć wszystko. Podsuwa nam małe prawdy i trzeba z tego zbudować całość w naszym życiu. Zwracam na to uwagę, ponieważ codziennie będziecie słuchać Słowa Bożego, będą konferencje, będzie także rozmowa prowadzona między wami. Będziecie się dzielić własnymi przeżyciami, troskami, wątpliwościami, radościami. Tam także jest zawarte pouczenie. Trzeba mieć serce otwarte, serce uspokojone, żeby wszystkie te powiedziałbym małe, ale ważne kryształy zbierać potem w jeden wielki, cenny diament. Co dzisiaj powinniśmy zabrać ze sobą? A co wynika ze Słowa Bożego? Bez wysłuchania tych słów, które wypowiada do nas Bóg, nie będziemy tego wiedzieli. Najpierw pokazany jest przykład, jak się bardzo Bogu nie podoba człowiek pyszny, zadufany w sobie, który ma przekonanie, że jest najlepszy, najmądrzejszy i najbardziej przebiegły. Że sobie ze wszystkim poradzi. I w ten sposób jakby nie zauważając tego, uwierzył, że jest jak Bóg. Zatracił w sobie poczucie realizmu. Zobaczcie, do jakich dewiacji prowadzi pycha i zadufanie w sobie. Raz, że mniemanie o sobie ma zupełnie nierealne. Ale to moglibyśmy powiedzieć jego sprawa. Chociaż nie do końca, ale przy zbudowaniu sobie takiego widzenia na wszystko i na siebie dokonuje się w człowieku coś takiego, co jest mocno uciążliwe i niebezpieczne dla ludzi, wśród których żyje”.

Nieprawość nas niszczy

„Pamiętać trzeba, że nieprawość, bo tutaj mamy do czynienia z nieprawością, nie tylko nas samych niszczy, ale ona niszczy również i tych wszystkich, z którymi idziemy w tej pielgrzymce wiary. To jedno. A potem w Ewangelii takie wydarzenie jest opisane. Przyznam, że dla mnie, osobiście, nie jest to eleganckie zachowanie. Widać Pan Bóg chciał coś przez to pokazać. Kiedy odzywa się Piotr: „Panie! My oddaliśmy Tobie wszystko. Cóż za to otrzymamy?”, nie do końca to jest eleganckie. Tylko że tutaj rozumiem, że Pan Jezus miał okazję do tego, żeby powiedzieć: „Nie martw się, człowiecze. Nie zapomnę żadnego twego wyrzeczenia. Nie zapomnę twojej ofiary, którą z siebie składasz w ciągu swego życia ze względu na mnie”. Ale jakby już pomijając ten scenariusz opisany w Ewangelii, nam potrzeba więcej takich cichych gestów, delikatności i nie popisywania się u Pana Boga. Czy ty abyś nie zapomniał o nagrodzie dla mnie? Nie. Trzeba mieć wobec Boga taką delikatność. Ta delikatność w ogóle w życiu jest bardzo wysoko ceniona. Delikatność i w stosunku do Boga, i w stosunku do człowieka. Chociaż bycie człowiekiem delikatnym nieraz jest bardzo trudne. Bo na co dzień więcej mamy przyzwyczajenia do tego, że musimy sobie robić miejsca, używając, może przesadnie powiem, ale lekkiej przemocy. Natomiast spróbujmy właśnie ćwiczyć w sobie taką delikatność”.

Zobacz więcej: