W dzisiejszym świecie, gdzie selfie stało się nieodłącznym aspektem codzienności, warto zastanowić się nad jednym z najbardziej niedocenianych, a równocześnie fascynujących przedmiotów – lustrem. Nie zawsze jest to tylko narzędzie służące do sprawdzenia naszego wyglądu czy poprawienia makijażu. Lustro w siłowni może stać się obiektem, który absorbując naszą uwagę, odwraca naszą świadomość od świata zewnętrznego. To właśnie w tym zaabsorbowaniu przez własne odbicie kryje się pewne ryzyko – utrata kontaktu z rzeczywistością i skupienie wyłącznie na własnym wizerunku. Patrząc w lustro, możemy oceniać nasz postęp w treningach, kontrolować technikę i zaawansowanie w danej dziedzinie. Jednakże, nadmierna koncentracja na własnym odbiciu może prowadzić do oderwania od otoczenia i utraty kontaktu z rzeczywistością. Duchowość selfie, którą odzwierciedlamy w lustrze, czasem prowadzi do kreowania nierealnego obrazu siebie, który prezentujemy światu. To staje się szczególnie istotne w erze mediów społecznościowych, gdzie oczekiwania często znacząco różnią się od rzeczywistości. Historia opowiedziana przez księdza przywołuje obraz świętej trzymającej w ręku telefon zamiast krzyża. To zarówno zabawne, jak i wymowne porównanie zmian w sposobie postrzegania i interpretowania rzeczywistości. Może warto zatrzymać się na chwilę, spojrzeć w głąb lustra i zastanowić się, czy to, co widzimy, jest prawdziwym odzwierciedleniem nas samych, czy jedynie ułomnym obrazem, który chcemy pokazać światu. Podążając za refleksją nad duchowością selfie i rosnącym skupieniem na sobie, warto zwrócić uwagę na rolę Słowa Bożego jako zwierciadła, które odsłania prawdę o nas samych. Może właśnie w słuchaniu Ewangelii i refleksji nad Pismem Świętym tkwi klucz do wyjścia z pułapki duchowości lustra i selfie. Być może warto zamienić lustro na siłowni na krzyż Chrystusa, by znaleźć prawdziwy punkt odniesienia i powrócić do relacji z innymi, budując społeczność opartą na prawdziwej relacji, a nie tylko na pozorach stworzonych dla mediów społecznościowych. Warto zatem spojrzeć w to magiczne lustro nie tylko po to, by ocenić swoje własne ciało, ale także by odbić swoją duszę. Zatrzymać się na chwilę, zastanowić się nad tym, co widzimy, i poszukać prawdy nie tylko o sobie, ale także o relacjach, które nas otaczają. Być może wtedy przekroczymy granice własnego odbicia w lustrze i odkryjemy głębsze znaczenie naszego istnienia.