Buzujące polityczne emocji przełomu XIX i XX wieku wyrażały się nie tylko w czasie ulicznych manifestacji, ale też rozgrywek sportowych, szczególnie piłkarskich.

W czwartym odcinku serii „Warszawiak zza rogatek” varsavianista Piotr Otrębski kreśli szerokie tło działalności ruchu narodowego w tym czasie.

Od lat 90. XIX wiek przybierał na sile spór między narodowcami a socjalistami. Sam Roman Dmowski był zwolennikiem wyrażania swoich opinii poprzez popularne wówczas manifestacje.

Twórca ruchu narodowego, stanąwszy w 1983 r. na czele Ligi Polskiej, przekształcił ją w Ligę Narodową. I przeniósł do Warszawy.

Areną politycznych napięć stał się też sport, szczególnie ten masowy – czyli piłka nożna. Poszczególne ugrupowania miały swoje sympatie piłkarskie. Także same kluby sportowe wykazywały inklinacje polityczne. Młodzież narodowa, początkowo kibicująca Koronie Warszawa, sympatie swoje przeniosła potem na Polonię. Kojarzone z idę narodową było także Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”.

Jakie środowiska manifestowały stolicy 1, a jakie – 3 maja? Jaką publikę przyciągały poszczególne kluby sportowe? Gdzie trenowała Polonia zanim przeniosła się na ul. Konwiktorską? Dlaczego narodowcy przestali kibicować Koronie i zaczęli Polonii?