Podstawową formą naszego życia duchowego jest życie parafialne. To w parafii przyjmujemy sakramenty, w parafii chodzimy na Mszę świętą, modlimy się. Cechą charakterystyczną każdej parafii jest między innymi wezwanie, które ma każda parafia. Wezwanie to zazwyczaj dotyczy jakiegoś świętego, Matki Bożej bądź Pana Jezusa. Parafia w Marysinie na warszawskim Wawrze nosi choćby wezwanie świętego Feliksa z Kantalicjo. Ks. Mateusz Szewczyk przybliża jego postać w ramach omawiania postaci świętych na terenie diecezji warszawsko-praskiej.

Święty z Włoch

Feliks z Kantalicjo urodził się w szesnastym wieku we Włoszech w bardzo ubogiej rodzinie. Od samego początku musiał bardzo mocno się starać o to, żeby zapewnić sobie byt. Również od samego początku był bardzo pobożny. Kiedy był małym chłopcem, robił krzyże z różnych dostępnych mu materiałów, rzeźbił je również w korze drzewa i rozdawał ludziom na ulicy. Cechą charakterystyczną jego pobożności było umiłowanie Męki Pańskiej. Bardzo lubił rozważać sceny z Męki Pańskiej. Między innymi czynił to za pomocą obrazów, które widział w kościele.

Powołanie do zakonu

Kiedy zrodziło się w nim powołanie do życia zakonnego, wstąpił do Kapucynów i tam miał bardzo niewdzięczne zadanie. Mianowicie został wyznaczony przez przełożonego do tego, żeby zbierał pieniądze w Rzymie na rzecz zakonu. Czynił to przez 40 lat, zbierając jałmużny i ewangelizując. Dostrzegał potrzeby tamtejszych ludzi i potrzeby duchowe w swoim zakonie. W tym czasie też był znany z głębokiej pobożności. Między innymi jego bracia często widzieli go, jak wpadał w ekstazy. Na przykład zachowało się takie świadectwo jednego z braci, że kiedy wszedł do jego celi, zobaczył modlącego się Feliksa, który powtarzał cały czas te same słowa i był całkowicie wyłączony z otaczającej go rzeczywistości.

Cudotwórca

Szybko zdobył popularność wśród mieszkańców Wiecznego Miasta, gdyż wypełniając swoją posługę nie tylko zbierał jałmużnę, ale na ulicach i placach spotykał się z różnymi ludźmi i dzielił się z nimi wiarą. Przychodziły do niego dzieci, które uczył katechizmu, modlitw i pobożnych piosenek, a także dorośli różnych stanów urzeczeni mądrością i prostotą jego nauki oraz radosnym usposobieniem. Bardzo często proszono go o radę lub o modlitwę, a wiele jego modlitw spełniło się, dlatego zaczęto nazywać go cudotwórcą.

Patron dzieci

Święty Feliks, choć z tego nie jest znany, jest patronem dzieci. Kiedy byśmy zastanowili się nad tym faktem, powinniśmy wysnuć z niego wnioski. Zasadniczo obchodzimy Dzień Dziecka pierwszego czerwca, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby przełożyć ten dzień w duchu katolickim na przykład na wspomnienie świętego Feliksa, które jest 18 maja. Jest to związane również z pewnym wydarzeniem z życia tego świętego, kiedy uzdrowił dziecko. Uczynił to za pomocą oliwy z lampy, która płynęła przed tabernakulum. Namaścił dziecko tą oliwą i ono wyzdrowiało.

Modlitwa za dzieci

W związku z tym, że święty Feliks jest patronem dzieci, kiedy w Polsce rozpoczął się jego szerszy kult Świętego, modlono się do niego między innymi za dzieci. Zaczęto przez niego wypraszać łaski dla małżeństw, które nie mogą począć dziecka. Dzisiaj ta tradycja pozostała w niektórych kościołach, w których 18 maja święci się specjalny olej świętego Feliksa. Ma on służyć właśnie jako sakramentalium, które przechowuje się w tabernakulum.

Warto odwiedzić św. Feliksa

Parafia świętego Feliksa z Kantalicjo mieści się przy ul. Kościuszkowców 85a w Warszawie. Warto ją nawiedzić, aby tam modlić się za wstawiennictwem Świętego.

Zobacz więcej: