Zawsze skądś, gdzieś trzeba wrócić. Przyszedł też czas, aby i Szymon powrócił z lasu do swojego ciepłego, przytulnego, zakonnego domu. Ale wraca już nie taki sam, lecz odmieniony, z bagażem buszkraftowych doświadczeń. A ty, z czym wracasz do domu? A może ważniejsze jest pytanie, dokąd wracasz i gdzie jest Twój dom? Szymon Janowski OFMCap, wzorem Johna Rambo i Beara Gryllsa, wyrusza do lasu, zmaga się z dziką naturą i próbuje przetrwać w skrajnie trudnych warunkach. Śledźcie jego zmagania i posłuchajcie, jak biwakowanie, zwane też sztuką survivalu lub bushcraftem, można przełożyć na prawa życia duchowego.

Bóg nas prowadzi

„Wracamy już z naszego obozu – rozpoczął br. Szymon. – Jest czas powrotu właśnie. Noszę w dzień czołówkę w lesie, co może wielu dziwić. Robię to jednak, aby pokazać pewien symbol, że z reguły podróżujemy w nocy, kiedy mogą nas spotkać różne wydarzenia. Czołówka jest źródłem światła. To trochę, jak w psalmie, w którym czytamy: Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce (Ps 119, 105). Czołówka, mała i niepozorna latarka, która w dzień wydaje się bezużyteczna, w nocy odgrywa olbrzymie znaczenie, bo bez niej gdzieś tam łatwo się pogubić na tych naszych ścieżkach”.

Dom, czyli gdzie mamy wracać

„Powrót. W tym, aby bezpiecznie dojść do domu, pomaga mapa. Dzisiaj z reguły korzystamy z tych zawartych w naszych telefonach komórkowych. To jest dla nas bardzo ważna wskazówka nawet w codziennym życiu: abyśmy wiedzieli, gdzie mamy wracać. Dla mnie miejscem schronienia będzie zawsze Kościół. Tam też usłyszę Dobrą Nowinę. Słowo o powrocie do Pana Boga. Kojarzy mi się to oczywiście z przypowieścią o miłosiernym Ojcu, czy też, jak się o niej mówi, o synu marnotrawnym. Po sprawdzeniu różnych ścieżek postanowił wrócić do Ojca, bo wiedział, że tam jest miejsce, gdzie uzyska miłosierdzie, gdzie uzyska przebaczenie. To jest dla mnie bardzo ważne słowo. To pokazuje mi też, gdzie jest miejsce powrotu dla nas. Wiadomo, że wracamy do rodziców, do przyjaciół, czasami także do samych siebie, czego bardzo potrzebujemy. Powroty mają różne wymiary”.

Jak przekonywać innych do powrotu do Kościoła?

„Ostatnio, kiedy obserwujemy media, naszych przyjaciół, znajomych, kolegów ze studiów, widzimy, że coraz więcej ludzi wokół nas z tego naszego domu, czyli Kościoła, po prostu odchodzi. Jak mamy reagować? Jak zachęcić ich do powrotu? Czy jest to w ogóle możliwe? Myślę, że to zachęta dla nas, abyśmy my stawali się takimi światełkami. Tak jak mówi Pan Jezus, mamy być światłem świata. Aby przez to, jak my żyjemy, oni widzieli te źródła światła. To jest bardzo poważne wyzwanie dla nas, abyśmy byli po prostu autentyczni, aby to nasze życie było jasne i konkretne. Mamy podążać wyznaczonym szlakiem, a nie gdzieś tam błądzić”.

Wyjść z lasu

„Nie można wiecznie przebywać w lesie. Musimy z niego w końcu wyjść, na światło dzienne, aby tam podjąć czekające na nas zadania. Nie obawiajmy się ich, ale podejmijmy je z wiarą i nadzieją”.

Zobacz więcej: